Το Κάστρο του Σαφλάουρου, ή αλλιώς κάστρο του Λαντζουνάτου, θεωρείται φρούριο της Βυζαντινής-Μεταβυζαντινής περιόδου και κτίστηκε στα τέλη του 13ου ή στις αρχές του 14ου αιώνα.
Η ονομασία του θεωρείται ότι προέρχεται από το San Flauro, που σημαίνει Άγιος Φλώρος. Ως πρώτος άρχοντας του κάστρου, φημολογείται ότι ήταν ο Nicolas Le Maure, ο ίδιος που είχε φυλακίσει την Μαργαρίτα των Βιλλεαρδουίνων στο Χλεμούτσι, το 1315.
Το χρονικό διάστημα μεταξύ 1460 και 1469, το Κάστρο τελούσε υπό Τουρκική διοίκηση και κατά την περίοδο αυτή, πιθανώς, υπέστη τις περισσότερες καταστροφές.
Στο εσωτερικό του διατηρείται θολοσκέπαστο μακρύ κτίριο, ενώ ο εξωτερικός περίβολος έχει καταρρεύσει στο μεγαλύτερο τμήμα του.
Τέλος, αν και σχετικά μικρό, το κάστρο του Σαφλάουρου θεωρείται ότι ήταν από τα σημαντικότερα της Μεσσηνίας για τους Βυζαντινούς, καθώς αναφέρεται ότι το πήρε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος από τον αδελφό του Θεόδωρο Β’, λίγο πριν ανακηρυχθεί Δεσπότης στο Δεσποτάτο του Μυστρά, το 1443.
Ο χώρος είναι ελεύθερα επισκέψιμος οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.
